“Plasticmoeheid” zei de monteur toen ik hem vroeg hoe het nou kon dat een radiatorknop zomaar afbreekt.
Een sauna was het, toen ik vanavond thuiskwam na een dag orderpicken. Toch had ik alle verwarmingen in huis uitgedaan voordat ik vanmorgen vroeg wegging. Maar één radiator in de woonkamer stond te gloeien alsof het de kauwen op het dak wilde grillen.
De knop was weg en bleek na even zoeken onder de bank aan de andere kant van de kamer te liggen. Blijkbaar was het ding met kracht ineens losgekomen en weggeschoten. Een goede aanleiding om de storingsdienst van verhuurder Tiwos te bellen.
Die me een ander nummer gaf.
Dat het niet deed.
Waarop ik hen voor de tweede maal belde.
En ik een tweede nummer kreeg.
Die het evenmin deed.
Waarop ik hen voor de derde keer belde.
Waarop ze zelf de monteur gingen bellen.
Die vervolgens om half tien ’s avonds zou komen maar waarschijnlijk de boel niet meteen zou kunnen repareren. Om half negen was ie er. Zo’n knop had ie nog wel in de auto liggen. Binnen vijf minuten was hij weer vertrokken.
Wel had de monteur veel complimenten voor mijn vindingrijkheid, want ik had ondertussen een imbusbitje in het afgebroken mechaniek geduwd, waardoor de radiator was gestopt met heel hard gloeien.
En nu ben ik moe. Misschien ook wel plasticmoe.